روزارو بنویسیم .. بزاریم به حساب خاطرات.چشمام میخوان ببینن ولی رفتن تو یه خواب ناز . دوست ندارم وقتی مردم همه جا تاریک بشه . نمیخوام کسی نباشه تا بهم بگه . این چند دهه چرا زندگی کردم . یه حسی بهم میگه میرسم . واقعیت میگه جایی برای رسیدن وجود نداره باید راه بری . این واقعیتو قبول دارم که میگن هیچ واقعیتی وجود نداره. میگن از خدا بخواه بهت میده .

همه جور خواستم . ! یه نصیحت به میگنه هیشگی گوش نکنین. چرت میگن. به من که میرسن میبینی همه چلچیلن . کی میگه همه از زندگیه خودشون شعر میگن . شعر گفتنم شده مسابقه با تفاوتی .. بدون خط پایان . کاش همون قدی میموندم . کاش زندگی عین پاستیل دوست داشتنی بود . کاش کابوس میکشت به راحتی تا ما قاتل خود نمیشدیم . ما میسازیم قصه نمیخوریم . کاش خنده مرتبه ی انسان رو پایین نمیکشید . کاش رنگ حسرت سبز بود . کاش وقت بیشتری واسه بیداری تو شب بود . کاش همونجور که میخواستم میدیدم . کاش فقط یک بار فقط یک بار فقط یک بار میدیدم.اگه عقاید یک واحد بودند . ما در حسرت جنگ میشستیم . دیگه فهمیدم به کدوم طرف برم . کاش یه آدم آهنی داشتم باهاش حرف میزدم .

هیچی تو ذهنم نیست .

برا نوشتن تکراری شدم به امید یه حرف تازه

چهره ای جدید از تن کثیف نا امیدی ( که هیچ وقت دچارش نشدم)

وای خدا . هنوز نگفتی من کیم . داد بزنم گوشم نمیشنوه . منو زیر خاک دفن کن . که بهم صابت بشه من یزدان نیستم تویی . من جاوید نیستم تویی .

تا تو هستی منم . تو بری میرسم به خلعی ترسناک . من تو خواب بهشتو دیدم . چرا انقدر ترسناک بود

من تو اتاقم نشستم . همه به اینجا میگن جهنم . پس چرا هوای بهشتو احساس میکنم

یعنی کسی بخواد به بهشت من پا بزاره میسوزه

تو چیکار کردی . چرا انقدر پیچیده. یعنی نمیشد دنیا جوری باشه که من تو فیلم های منتخبم میبینم . مثل پدر خوانده . کاش دنیا خیلی کثیف بود

تا برای انتقام گرفتم کثیف نمیشدی

میریم تو مرداب تا کمر بعد میرسیم به ته زمین حالا چیکار کنیم . نه بالا نه پایین و نه زندگی نه مرگ . نه لذت نه درد