شکست منم
باید بگم شکست زیاد خوردم طوری که تو سن 19 آرزو می کنم که باز برگردم به سن کودکیم تا از نو شروع کنم چرا که احساس می کنم تا وقتی که خدا بخواد تحمل زندگی رو ندارم ولی شاید درست بیان نکردم شکستم دادن
ولی هیچ وقت فکر به رها شدن از این دنیا رو نکردم چون به نظر من هر جا که هستی باید باشی ، وجود داشته باشی
حتی روح . پس مرگ برای من پایان نیست آغاز هم نیست من اعتقاد دارم بعد مرگم باید باشم یعنی محکوم به بودنم
یک مثال
خود کشی مثل اینه که از یک اتاق خسته شده باشی و بخوای به یک اتاق دیگه پا بزاری ولی باید بدونی از اون اتاق هم یک روز خسته میشی چون هر جا که ما باشیم غم هم هست
حالا تو بگو حرف من کجاش اشتباه هست

تنهام ، دوست ندارم

تا دیروز فکر می کردم کسی هست که نفسم براش مهم باشه . با این حرف من فکر نکن که منظورم یک دختر یا همون جنس مخالف هست نه !

وقتی بفهمی دیواری که بهش تکیه دادی و به اون اعتماد داری پوشالی هست اون وقت احساس می کنی تو به تاریکی تکیه زده بودی و یک حس تنهایی بهت دست میده حسی که حتی با گریه تموم نمیشه
نمیدونم چرا هر وقت بغض می کنم بغضم نمیشکنه تبدیل به گریه نمیشه من گریه بلد نیستم حقیقت داره وقتی دوران کودکی تموم میشه باید تکیه گاه بشی نه تکیه بدی همه عوض میشن امروز عصر رفیقم گفت جون عزیز ترین کس که تو زندگی من هست به حساب خودش قسمم داد من یکم فکر کردم دیدم عزیزی تو زندگی من نیست برای همین این پست رو گذاشتم
من تنها تر از خدا هستم اون باز چند تا فرشته داره 
سنگ صبور من این وبلاگ شده چون کسی نیست باهاش درد و دل کنم

ای که با ناز نگاهت دلم رو دیونه کردی پا گذاشتی روی سینم توی قلبم خونه کردی ای که وقتی تو رو دیدم دل تنهام زیرو رو شد با تو بودن تو رو داشتن واسه من یه آرزو شد

گوش کن

طفلی قلب عاشق من به خودش می گفت همیشه آرزوی با تو بودن یه روزی راست راسی میشه
ولی آرزوم بزرگ بود تو به یاد من نبودی من با تو بودم همیشه ولی تو با من نبودی

از زندگی چیزی نمیخوام از خدا همین طور از آسمون بارون نمی خوام از خورشید آفتاب از ماه مهتاب نمی خوام از عشق عاشقی از زشتی زیبایی نمی خوام
از شب تنهایی می خوام از سحر بیداری