...............................................

......................................................

./............347............................675665/.........................5434................

.........................5456687564542......................................

این حرفه دل من بود به زبونه خودش رمزشو بشکنی میفهمی چی گفته

هنوز خودم نتونستم بفهمم

من توو بهارم .

ولی بازم برگام زرده  .

............................................................

حس امیدی که میدونم . آخرش صرف عمره

منو نکش به راهی که خودت . آخرشو ندیدی

به خدا ظلمه.

من تو فضایی که نفس زدن توش هر لحظه کفره

هنوز زندم . سر میزی که هنوز بازه سفره

من اینم بدون تغییر توی فضای سردی پا گذاشام به میل خودم

نگو بهم بیا بیرون هر چند یکم سرده اینتو

منو تو و.. یه دنیا فاصله بین ما

تو  ..  توو  کره ی ماهی

من اسیر..... گیره سنگ ریزه های بین راه

دنیاست نسیم میگذره  حالا خوب یا غم

فقط نمی تونیم بدیم از دنیا استفاع

توجه من هدفی واسه توجیه حرفامه        حرفی که برا تو مثل قهوه تلخ ..یا چندش آور اگه یکم قهوه سرد باشه

ولی حرفای تو ...در مزرعه ی ملخ زده ی دلم مثل سم پاشه ... بازبگو..

من پیمودن راهی که برام سخت باشه   اون راه انتخاب نشه خوب بهتره

فراموش گذشته اون راه سختس برام

مثل بالا رفتن از سخره میمونه

میرم بالا پام لیز میخوره باز پرت میشم پایین

فراموش میکنم .. ولی بار خودش راهشو پیدا میکنه خاطراتو میگم

پس منم میخوام خوب باشم ولی یکم سخته

حتی تو نوشتن 

گاهی مینویسم با قلم قرضیه سبز خوش بختی

خداااااااا می گیره ازم قلمو میگه جووووون تند رفتی